लोभी बगळा आणि हुशार खेकडा मराठी गोष्ट, Lobhi Bagla Ani Hushar Khekda Story in Marathi

नमस्कार बच्चे कंपनी, कसे आहेत सगळे. आजच्या या लेखात, मी तुमच्यासाठी घेऊन आलो आहे लोभी बगळा आणि हुशार खेकडा यांची गोष्ट (lobhi bagla ani hushar khekda story in Marathi). कावळा आणि सापाची गोष्ट लहान मुलांसाठी आणि पहिली पासून ते पाचवी पर्यंतच्या विद्यार्थ्यांसाठी उपयोगी आहे.

तुम्ही तुमच्या शाळेत किंवा तुमच्या मित्रांना सांगण्यासाठी लोभी बगळा आणि हुशार खेकडा यांची गोष्ट (lobhi bagla ani hushar khekda story in Marathi) सांगू शकता. आमच्या या वेबसाइटवर इतर अनेक प्रकारच्या छोट्या छोट्या गोष्टी मराठीमध्ये उपलब्ध आहे, त्या गोष्टीसुद्धा आपण आपण वाचू शकता.

लोभी बगळा आणि हुशार खेकडा मराठी गोष्ट, Lobhi Bagla Ani Hushar Khekda Story in Marathi

एका मोठ्या तलावाजवळ एक बगळा राहत होता. तलाव हा पूर्णपणे मासे आणि इतर पाण्यातील प्राण्यांनी भरलेला होता.

बगळा इतका म्हातारा झाला होता की, त्याला आता तलावातून मासे पकडता येत नव्हते. कधीकधी तो दिवस दिवस उपाशी राहत असे. अन्नाच्या अभावामुळे तो दिवसेंदिवस दुबळा आणि कमकुवत होत गेला. यापुढे आपली भूक भागवण्यासाठी त्याने एक योजना आखली.

त्याने ठरवल्याप्रमाणे, तो तलावाच्या काठावर बसला आणि प्रत्येकजण त्याला पाहू शकेल अशी खात्री झाल्यावर त्याने रडायला सुरुवात केली. हे पाहून एका खेकड्याला त्याच्यावर दया आली आणि त्याने जवळ जाऊन विचारले बगळे काका, काय झाले ? तुम्ही रडत का आहेत. मासे पकडण्याऐवजी का रडता?

आपले ढोंग असेच सुरू ठेवून बगळ्याने उत्तर दिले, माझ्या मुला, मी यापुढे कोणत्याही माशाला स्पर्श करणार नाही. मी सर्व सांसारिक गोष्टींचा त्याग करण्याचा निर्णय घेतला आहे, आणि आमरण उपोषण करण्याचे वचन दिले आहे.

खेकड्याने विचारले, जर तुम्ही खरोखर सांसारिक गोष्टींचा त्याग केला असेल तर तुम्ही का रडता?

बगळ्याने त्याला सांगितले, माझ्या मुला, मी माझ्या जन्मापासून या सरोवरात आहे. मी इथे मोठा झालो आहे आणि इथेच म्हातारा झालो आहे. आता मी इतका म्हातारा झालो आहे की मी ऐकले आहे की हा तलाव सुकून जाईल कारण पुढील बारा वर्षे पाऊस पडणार नाही. जर १२ वर्षे पाऊस पडणार नाही तर माझे सगळे मित्र मरून जातील.

हे ऐकून खेकडा आश्चर्यचकित झाला, काका, कृपया हे खरे असेल तर मला सांगा. कृपया मला सांगा की तुम्ही असे कुठे ऐकले आहे?

बगळ्याने उत्तर दिले, “मी एका जाणत्या ज्योतिष्याकडून हि बातमी ऐकली आहे की पुढील बारा वर्षे पाऊस पडणार नाही. आपण सगळे पाहतोय आता सरोवरात आधीच जास्त पाणी नाही. आणि लवकरच पावसाच्या अभावामुळे, लवकरच तलाव पूर्णपणे कोरडा होईल.

खेकडा सुद्धा हे ऐकून घाबरून गेला आणि इतर प्राण्यांना हे सांगण्यासाठी गेला. ही बातमी ऐकल्यावर सगळे घाबरू लागले.

त्यांनी सर्वांनी बगळ्यावर विश्वास ठेवला, कारण तो अजिबात मासे पकडण्याचा प्रयत्न करत नव्हता. म्हणून, ते सल्ला घेण्यासाठी बगळ्याला भेटले. सर्व मासे बगळ्यांना म्हणाले कि आम्हाला या आपत्तीपासून वाचवण्यासाठी आम्हाला मार्गदर्शन करा.

बगळा म्हणाला, आता यावर एकच उपाय आहे. इथून जवळच एक तलाव आहे. तो तलाव पाण्याने भरलेला आहे आणि सुंदर कमळाच्या फुलांनी झाकलेला आहे. तेथे त्या तलावात इतके पाणी आहे, की चोवीस वर्षे पाऊस पडला नाही तरी तो तलाव कधीच कोरडा पडणार नाही. जर तुम्ही माझ्या पाठीवर स्वार होऊ शकलात तर मी तुम्हाला तिथे घेऊन जाऊ शकतो.

बगळ्याने त्यांचा आत्मविश्वास आधीच मिळवला होता. म्हणून, ते त्याच्याभोवती जमले आणि त्यांना एकावेळी दुसऱ्या तलावाकडे घेऊन जाण्याची विनंती केली.

दुष्ट बगळा त्याच्या योजनेत यशस्वी झाला होता. दररोज, तो हळू हळू त्यापैकी एकाला पाठीवर घेऊन दुसऱ्या तलावाकडे नेण्याचे नाटक करत असे.

तलावापासून थोडे दूर गेल्यांनतर, तो मासे खात असे. त्यानंतर तो काही काळानंतर तलावाकडे येत असे आणि आणि इतर सरोवरात ते मासे कसे आनंदी आहेत हे खोटे सांगत असे.

हे बरेच दिवस चालले. एके दिवशी खेकडा बगळ्याला म्हणाला, काका, तुम्ही इतरांना सरोवरावर घेऊन जाता पण मी तुमचा पहिला मित्र आहे. कृपया माझा जीव वाचवण्यासाठी मला दुसऱ्या तलावाकडे घेऊन जा.”

हे ऐकून बगळा खुश झाला. त्याने स्वतःशी विचार केला, दररोज मासे खाऊन खूप कंटाळा आला आहे. आज एक खेकडा खाऊन बघू, कसा लागतोय ते बघू.

अशा प्रकारे बगळ्याने खेकड्याला आपल्या पाठीवर घेतले आणि त्या खडकाकडे नेण्यास सुरुवात केली. खेकड्याने वरून खाली पाहिले आणि त्याला माश्यांचे हाडे आणि सांगाड्यांचे ढीग दिसले. लगेचच, खेकड्याला बगळा काय आहे हे समजले.

खेकडा शांत राहिला, आणि बगळ्याला म्हणाला, काका, तलाव दूर वाटतो आणि मी खूप जड आहे. तुम्ही थकले असाल, थोड्या विश्रांतीसाठी थांबूया.

बगळ्याला खात्री होती की खेकडा त्याच्यापासून पळून जाण्याचा कोणताही मार्ग नाही. बगळ्याने उत्तर दिले, प्रत्यक्षात इथे कोणताच तलाव नाही. मी तुला इकडे खाण्यासाठी घेऊन आलो आहे. मी दररोज करतो त्याप्रमाणे, मी तुला एका खडकावर फोडतो आणि नंतर तुला खातो.

जेव्हा बगळ्याने सत्य कबूल केले तेव्हा खेकड्याने बगळ्याच्या गळ्याला त्याच्या मजबूत नांग्यांनी पकडले आणि त्याची मन कापली.

त्याने स्वतःला बगळ्यापासून आणि इतर पाण्याच्या प्राण्यांना वाचवले. त्याने मेलेल्या बगळ्याला परत तळ्याकडे ओढत आणले. सरोवरातील इतर प्राणी त्याला परत पाहून आश्चर्यचकित झाले.

खेकडा बोलला आपल्याला मूर्ख बनवले जात होते. बगळा खूप कपटी होता आणि त्याने तलाव कोरडे होण्याबद्दल जे काही सांगितले ते सर्व खोटे होते. तो दररोज आमच्यापैकी एकाला इथून दूर असलेल्या खडकामध्ये आपटून मारत होता आणि खात होता.

आता कोणाला काळजी करण्याची गरज नाही, कारण आम्ही या तलावामध्ये सुरक्षित आहोत. हा तलाव अजिबात कोरडा होणार नाही.

तात्पर्य: कोणी काहीपण सांगत असेल तर त्याच्या बोलण्यावर आधी विश्वास ठेवण्यापेक्षा आपली बुद्धी वापरा.

तर हि होती लोभी बगळा आणि हुशार खेकडा यांची गोष्ट. मला आशा आहे की लोभी बगळा आणि हुशार खेकडा यांची गोष्ट (lobhi bagla ani hushar khekda story in Marathi) आवडली असेल. जर आपल्याला हि गोष्ट आवडली असेल तर तुमच्या मित्रांसोबत शेअर करायला विसरू नका.